Poznaj objawy choroby POChP

WHO prognozuje, że do 2030 roku Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc będzie trzecią najczęstszą przyczyną umieralności. Wiele osób nie zdaje sobie jednak sprawy, że może znajdować się w grupie ryzyka tej choroby. Wbrew obiegowej opinii dotyczy to nie tylko palaczy wyrobów tytoniowych. W naszym artykule omawiania podstawowe objawy choroby POChP i podpowiadamy, co należy zrobić w momencie ich wystąpienia.

Grupy ryzyka POChP

Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc przez wiele lat była utożsamiana wyłącznie z osobami palącymi papierosy czy szerzej – wyroby tytoniowe. I choć nadal są to główne czynniki ryzyka POChP, to warto wiedzieć, że chorobę rozpoznaje się również u osób, które nie palą i nigdy nie paliły.

Poza palaczami wyrobów tytoniowych wyróżniamy jeszcze dwie podstawowe grupy ryzyka Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc:

  1. Osoby narażone na oddychanie zanieczyszczonym powietrzem. Związki chemiczne, w tym toksyczne, a także pyły zawieszone tworzące zjawisko smogu, to poważne czynniki ryzyka POChP.
  2. Osoby narażone na wysokie zapylenie czy opary chemiczne w swoim środowisku pracy. Można tutaj wskazać na górników, hutników, rolników, operatorów maszyn, budowlańców, pracowników zakładów chemicznych, kosmetyczki, fryzjerów, mechaników samochodowych czy sprzątaczki.

Każda osoba po 40. roku życia, która należy do jednej z omówionych grup, jest potencjalnie narażona na zachorowanie na Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc. Tym samym powinna zwracać szczególną uwagę na objawy choroby POChP, które przybliżamy w dalszej części artykułu.

Niepokojące objawy, które mogą wskazywać na POChP

Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc może się latami rozwijać zupełnie bezobjawowo lub dawać tylko skąpe i nieswoiste objawy. To dlatego wiele osób znajdujących się w grupie ryzyka POChP zgłasza się do lekarza na późnym etapie zaawansowania choroby, gdy objawy są już na tyle uciążliwe, że uniemożliwiają normalne funkcjonowanie.

Zwykle pierwszymi objawami choroby POChP, które trudno jest zlekceważyć, są:

  • Przewlekły kaszel– w przebiegu POChP może pojawić się długotrwały kaszel, niemający charakteru napadowego, pojawiający się rano, wieczorem, jak i w ciągu dnia. Mogą go nasilać czynniki drażniące, jak dym tytoniowy, kurz, zapylenie etc.
  • Duszność – duszność wysiłkowa jest jednym z charakterystycznych objawów choroby POChP. W zaawansowanym stadium trudności ze złapaniem tchu mogą się pojawiać również w fazie spoczynkowej.
  • Odkrztuszanie plwociny– czyli gęstej wydzieliny z płuc, czasami o ropnym charakterze. Jeśli w dodatku w plwocinie widoczne są ślady krwi, to należy to jak najszybciej skonsultować z lekarzem, ponieważ może to być objaw choroby nowotworowej płuc.
  • Obniżona tolerancja wysiłku– mowa tutaj o zwiększonej męczliwości, wyraźnie pogorszonej kondycji, awersji do uprawiania sportu, z czasem także męczeniu się przy wykonywaniu zupełnie podstawowych czynności dnia codziennego, jak ubranie się, umycie, spacerowanie, przyrządzenie posiłku itd. Na ten objaw z pewnością zwrócą uwagę osoby aktywne, uprawiające sport i stosunkowo młode.

Więcej o objawach choroby POChP możesz przeczytać na stronie internetowej https://oddychajmy.pl/podstawowe-objawy/.

Co robić, gdy masz objawy choroby POChP?

Jeśli znajdujesz się w grupie ryzyka Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc i zaobserwujesz u siebie choć jeden z wymienionych objawów (nie muszą występować równolegle), to nie zwlekaj z wizytą u lekarza.

Na początek udaj się do swojej przychodni. Lekarz POZ przeprowadzi podstawowe badanie osłuchowe, zbierze wywiad i podejmie decyzję, czy potrzebna jest konsultacja ze specjalistą – lekarzem pulmonologiem.

W przypadku podejrzenia POChP dalsza diagnostyka będzie już prowadzona w poradni pulmonologicznej.

Leczenie POChP

POChP to choroba, której nie można wyleczyć. Prowadzi do powstania nieodwracalnych zmian w drogach oddechowych i pęcherzykach płucnych.

Medycyna dysponuje natomiast specjalistycznymi metodami terapii, których celem jest przede wszystkim złagodzenie objawów Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc oraz unikanie zaostrzeń choroby. Daje to chorej osobie szansę na utrzymanie relatywnie dobrego komfortu życia, a co najważniejsze na zachowanie samodzielności i tym samym uniknięcie inwalidztwa.

Comments

Loading...